-
Napisany przez admin dnia Kwiecień 6, 2016 | Brak komentarzy Starbound część piąta Chucklefish tłumaczyło nagły brak aktywności swoją rzekomą przeprowadzką do jednego biura, która skutecznie utrudniła całemu zespołowi programowanie i tego typu czynności. Można byłoby w to uwierzyć,...
-
Napisany przez admin dnia Luty 27, 2016 | Brak komentarzy Magicka Wizard Wars Moim zdaniem w ostatnich latach Magicka: Wizard Wars była jedną z gier z największym potencjałem, niestety, nad czym bardzo ubolewam, zmarnowanym potencjałem. Kiedy pierwszy raz zagrałem w tą grę, szybko...
The Elder Scrolls V Skyrim część siódma
Całe szczęście, prawda jest taka, że w czemu Skyrim nie podoła jako gra, to uzupełnią wszechobecne modyfikacje do niego. Twórcy tego tytułu zadbali o to, aby każdy miał ułatwione zadanie, gdyby zechciał podrasować ich produkcję na własną rękę. Zawartość, którą tej grze można dodać jest niewiarygodna, od całkowicie odświeżonych wyglądów starych, nudnych miast i uzbrojenia, po zupełnie nowe lokacje i sprzęt, a nawet unikalne mechaniki, na przykład system głodu i zmęczenia, który skutecznie czyni z tej gry dobrą symulację przetrwania. Istnieją również mody naprawiające istniejące w grze błędy, które umknęły wszystkim oficjalnym poprawkom. Nie można do końca stwierdzić czy było to zamierzone, czy nie, ale trzeba przyznać że pozostawienie wykonania całej brudnej roboty dla społeczności graczy było genialnym, tanim i efektywnym posunięciem. Jest to korzystne nawet dla przeciętnego użytkownika, gdyż zawsze może dopasować tą grę do własnych, indywidualnych potrzeb, dodając do niej tylko to, co mu przypadło do gustu.
Dota 2
Tłumacząc tytuł opisywanej przeze mnie gry na język polski, otrzymalibyśmy frazę obrona starożytnych. Zabawne jest, jak bardzo złożona i skomplikowana rozgrywka kryje się pod takim prostym określeniem, które mimo wszystko w idealny sposób oddaje ducha gry. Jest to gra wieloosobowa, gdzie przez internet dwie drużyny po pięciu bohaterów konkurują ze sobą w celu zniszczenia wrogich struktur. Brzmi bardzo prosto, jednak jest to ostatnia cecha, którą przypisałbym tej grze. Przeciętny mecz trwa od pół do jednej godziny, każdy gracz wybiera swoją postać z puli ponad stu kompletnie odmiennych herosów, gdzie każdym gra się w inny sposób, pełniąc inną rolę w pojedynkach. Wszyscy zaczynają od pierwszego poziomu, powoli zdobywając doświadczenie i nadając dynamiki rozgrywce. Gdy jest się dosyć silnym, można zacząć niszczyć wieże przeciwnika, powoli zbliżając się do jego twierdzy, która jest naszym głównym celem. Bardzo polecam tą grę każdemu o mocnych nerwach i szybkim myśleniu, ale także o dużej cierpliwości biorąc pod uwagę dużą ilość obywateli Rosji grających na cudzych serwerach, aby zdenerwować innych graczy
Divinity Original Sin część siódma
O kunszcie tej produkcji świadczą nie tylko niezliczone nagrody i recenzje, ale nawet samo pierwsze wrażenie tuż po uruchomieniu gry. Menu główne jest piękną grafiką lokacji z gry oraz przejrzystymi przyciskami opcji. W tle wita nas klimatyczna muzyka, główny utwór gry, który bez wątpienia zasłużył na swoje miejsce. Gdy pierwszy raz zobaczyłem ten ekran ogarnęła mnie ekscytacja i to nie bez powodu. Jest to jeden z nielicznych tytułów z gatunku RPG, gdzie po pewnym czasie spędzonym w mieście nie mogłem już doczekać się starcia z przeciwnikami, tak bardzo podobał mi się system walki. Było to jednak niemożliwe, gdyż mojego kierunku, postępu w grze nie dyktowały niewidzialne ściany czy fabularne blokady, ale siła otaczających mnie potworów. W tamtym momencie gra chciała, abym zajął się fabułą, robiąc kilka zadań w mieście, dzięki którym zyskałem niezbędne złoto i doświadczenie, pozwalające mi przejść po najmniejszej linii oporu do miejsca na mapie, gdzie musiałem dotrzeć aby wykonać dane polecenie.
Divinity Original Sin część piąta
Już na samym początku rozgrywki zorientujemy się, że nie jest to typowy RPG. Nie tworzymy jednej, ale dwie postacie, nadając im natychmiastowo pewne zdolności, cechy i talenty, oczywiście wraz z lekką modyfikacją wyglądu wedle naszych upodobań. Warto przemyśleć swoje plany już na tym etapie gry, gdyż zmienić je będziemy mogli dopiero po odblokowaniu określonych funkcji, które tak czy inaczej pozostaną zbyt drogie, aby używać ich bez wcześniejszego zastanowienia się. Naszą drużynę możemy rozszerzyć o dwóch nowych członków, których możemy wybrać wśród czterech dostępnych. W ten sposób zadecydujemy, czy bardziej przydatny okaże się dla nas złodziej, łowczyni, czarodziej czy stara wojowniczka. Będą oni awansowali razem z nami, więc pozostaną na równym poziomie doświadczenia przez całą kampanię, nawet jeśli zrezygnujemy z ich towarzystwa na jakiś okres czasu, nie musimy więc martwić się o to, że trzymanie ich tuż przy sobie jest przykrą koniecznością, twórcy tej gry niemal o wszystkim pomyśleli.
Divinity Original Sin część czwarta
Mamy tutaj do czynienia z systemem walki turowej, jednak nie odziedziczył on najczęściej spotykanych człowieka niedogodności z nim związanych. Świat, na którym toczy się rozgrywka i pole bitwy to jedna całość, nie jesteśmy w jakiś dziwny sposób przenoszeni na zaprojektowaną wcześniej planszę, gdy tylko napotkamy przeciwników i zainicjujemy walkę, bowiem starcia toczą się tam, gdzie faktycznie się zaczęły, a gra pozwala nam na wykorzystanie praktycznie każdego terenu do odbycia potyczki. Dzięki temu rozwiązaniu jesteśmy w stanie odpowiednio ustawić naszą drużynę przed walką, więc umiejętności takie jak skradanie się są na wagę złota. Mało tego, możemy ustawić otaczający nas świat na naszą przewagę, czy to przemieszczając pudła, aby zasłonić naszego maga, czy prowokując oponentów do przejścia przez tunel pełen pułapek. Aby taki system działał nie można było użyć klasycznego podziału na pola, kwadraty czy tam sześciokąty, ale innowacyjny podział na odległości, gdzie poruszać się możemy w obrębie okręgu o wielkości bazowanej na naszych punktach ruchu.
